4-3, 4-0, 4-1, 4-2.

  போன வீகென்ட் சதுவுக்கு Voss Cup football tournament நடந்துது. Voss ங்கிற இடத்தில. எங்க வீட்ல இருந்து 120 கி.மீ தூரத்தில இருக்கு. 6 – 12 வயசு பசங்களுக்கான போட்டி. இந்த வருஷத்தோட போட்டிகள் ஆரம்பிச்சு இருபது வருஷம் ஆகிடுச்சு. வெள்ளி, சனி, ஞாயிறு மூணு நாளும் போட்டிகள் நடக்கும். ஒரு அணிக்கு நாலு போட்டிகள். போன வருஷம் நாங்க காட்டேஜ் வாடகைக்கு எடுத்து தங்கினோம். இந்த வருஷம் புக்கிங் லேட்டானதால ஒண்ணு பெருஸ்ஸ்ஸா இல்லை ரொம்ம்ப அழுக்கா தான் கிடைச்சுது. பெருசு வாடகை கைய கடிக்கும். மத்தது சுத்தம் பண்ணவே ஒரு மாசம் ஆகும் போல. இதில எப்டி மூணு நாள் தங்குறதுன்னு தினமும் கார்ல போய் வரலாம்னு முடிவாச்சு. அம்மு இஷ்டம் இல்லைனு சொன்னதால நாங்க வீட்ல. கண்ணாளன் விஜய் அண்ணானு ஒரு ஃப்ரெண்ட் கூட போனார். 

வெள்ளி ரெண்டு மணிக்கு அப்புறம் எல்லாரும் வொஸ்க்கு போவாங்க.  ஞாயிறு மாலை திரும்புவாங்க. அதனால போக்குவரத்து பயங்கர நெரிசலா இருக்கும். இந்த தடவை இவங்க ஏஜ் குரூப்கு சனி ரெண்டு, ஞாயிறு ரெண்டு மேச்கள். அதனால தினமும் போய் வர கூடுதல் வசதி ஆச்சு. காலநிலையும் அளவான வெயிலோட தன் பங்குக்கு உதவி செஞ்சது. இந்த வருஷம் மொத்தம் 675 குழுக்கள், 7000 வீர வீராங்கனைகள், 25 மணி நேரத்துக்குள்ள 1354 போட்டிகள். இருபதாவது வருஷ நிறைவுக்கு ஏற்றாற்போல ரெக்கார்ட் ஆகியிருக்கிறதுல ஒழுங்கமைப்பாளர்களுக்கு திருப்தி.

சதுரோட ஃபுட்பால் க்ளப்ல இவங்க ஏஜ் குரூப்ல ரெண்டு டீம் இருக்காங்க. டீமுக்கொரு வீராங்கனையும் இருக்காங்க. இவங்க டீம்ல இருக்கிறவங்க பேரு மறியா. விளையாடுறது தவிர எல்லாம் பண்ணுவாங்க. பாடல், ஆடல், சண்டை, கீழ உக்காந்து புல்லு பிடுங்குதல், சமயத்தில நடு கிரவுண்ட்ல படுத்துட்டு கூட இருப்பாங்க. இதில கொடுமை என்னன்னா பசங்கள வம்புக்கு இழுத்துட்டு அவங்க பதிலுக்கு திட்னதும் ஊர கூட்டி அழுவாங்க. இப்டியான பல தொல்லைகள் குடுக்குறதால அத்தனை பையன்களும் அவங்க மேல கொலை வெறில இருக்காங்க. நாங்க எவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு விளையாடினாலும் தோல்விதான் அதிகமா கிடைக்கும். மறியாவால.. அப்டிங்கிற ஒரு எண்ணம் தானாவே இவங்களுக்கு இருக்கு. 

பாக்கும்போது சிரிப்பு வந்தாலும் கடைசி நேரத்தில ஒரே ஒரு கோல் வித்யாசத்தில தோத்து போயி வரும்போது பாவமா இருக்கும். இதே எண்ணத்தோட தான் காலேலவும் பை சொல்லிட்டு போனார். எப்டியாவது ஜெயிக்கணும்கிற ஆர்வம் இருந்ததாலையோ என்னமோ நாலு மேச்லவும் ஜெயிச்சிட்டாங்க. ஸ்கோர்தான் தலைப்பா எழுதி இருக்கேன்னு உங்களுக்கு எப்பவோ புரிஞ்சிருக்கும். அதனால அத மறுபடி டைப்பல. இந்த டூர்ணமென்ட்ல டீம் ரேங்கிங், பெஸ்ட் ப்ளேயர்லாம் கிடையாது. எல்லாருக்கும் ஒரு ட்ராஃபி, சர்டிஃபிக்கேட், டீஷர்ட் கிடைக்கும்.

குட்டிப் பசங்களா இருந்தாலும்  விளையாடும் போது அவ்ளோ டென்ஷனா இருக்கும். அவங்க ஜெயிக்கணுமேன்னு. அவங்களும் கிரவுண்ட்ல இறங்கிட்டா தங்களை ஒரு பெக்காமாகவோ ஹென்றியாகவோதான் நினைச்சுப்பாங்க. நாங்க பெத்தவங்க, உற்றவங்க, நண்பர்கள் போடற உற்சாக கூச்சல்ல எதிர் அணிக்காரங்க மிரண்டுடுவாங்க. ஒரு மேச்ல ஒருத்தர் சொன்னார் இங்க என்னமோ லிவர்பூல், யூனைட்டட் மேச் நடக்குதோனு நினைச்சேன்னு. அவளவு  ஈடுபாடு எங்களுக்கும் தானாவே வந்திடும். ஒவொரு குட்டி வீரரும்  தன்னால முடிஞ்ச அளவுக்கு திறமையா விளையாடும்போது  எங்களுக்கு என்னமோ அவங்க உலகக் கோப்பைய ஜெயிச்சு வந்த சந்தோஷம் தான் கிடைக்கும்.

வர்ட்டா..