Pages

  • RSS

27 December, 2010

யார் சித்தி விஷால்??

’என் பொண்டாட்டி ஊருக்கு போய்ட்டாஆஆஆ’

செம ஜாலியாக ஆனந்தக் கூச்சல் போட்டுட்டு இருக்கார் என்னவர். வீட்டில் தனியாக இல்லை.. நண்பர்கள் கூட. ஒரு வார விடுமுறை. அம்மாவுக்கு இணையான என் சித்தி வீட்டுக்கு வந்திருக்கிறோம். சின்னம்மம்மா வீடு என்றதுமே குஷியாகி விட்டார்கள் குட்டீஸ். நான்கு வருடங்களின் முன்னர் நான்கு நாட்கள் சித்தி வீட்டுக்குத் தனியாக வந்ததற்கு அப்புறமாக இப்பொழுது தான் கண்ணாளனை விட்டுத் தனியாக வருகிறேன் என்பதாலோ என்னவோ பிரிவு கொஞ்சம் கசந்தது. மனம் எக்கச்சக்கமாகக் குழம்பிப் போயிருந்தது. அவரிடம் ஏர்போர்ட்டில் வைத்து ‘விண்டர் சமயம் ஃப்ளைட்ல போக கூடாதுப்பா` என்றேன்.‘அப்போ நில்லு. உன்னை யார் போக சொன்னா’ என்றார்.  நாங்கள் கிளம்பிய அன்று நார்வேயில் பயங்கர பனி வீழ்ச்சி. அவருக்கும் ஒரு இதுவாக(?) இருந்ததோ என்னவோ டென்மார்க் ஃப்ளைட் போர்டிங் என்று வரும்வரை பேசிக் கொண்டிருந்தார்.

ஒரு வழியாக குறித்த நேரத்தில் ஃப்ளைட் கிளம்பியது. அப்பா  வராததால் விமானப் பயணத்தின் சேஃப்டி குறித்து அத்தனை சந்தேகம் சதுருக்கு. அவருக்குத் தைரியமாகப் பதிலினாலும் எனக்குள் இருந்த கிலி இன்னும் கூடியது. கூப்பிட்டேன் கில்லியை. காவலனாய் உடன் வந்தார்.

077

சிக்கன் சான்விச்சை சாப்பிட்டு முடித்ததும் ஃப்ளைட் லேண்டாகப் போது பெல்ட்டை மாட்டுங்கள் என்றார் பைலட். இரண்டு ஹாட் சாக்லேட், பாதி கோக்கை பிடுங்கிக் கொண்டு போனார் ஏர்ஹோஸ்டஸ். கரியானது காசு என்று இப்போது போல் அப்போது தோன்றவில்லை. அத்தனை பனி மூட்டம், ஃப்ளைட்டின் ஆட்டம். போச்சுடா. இன்னைக்கு தரை இறங்கின மாதிரித்தான் என்று வேண்டுதலோடு ஆஃப் செய்த ஐபாடை பார்த்துக் கொண்டே ஸ்டெப் ஸ்டெப் என்று மனதுக்குள் பாட ஆரம்பித்தேன். உடன் தரை தட்டியது விமானம்.

கொடுமை கொடுமை என்ற கதையானது நம் நிலைமை. அங்கிருந்த பனிக்கு சற்றும் சளைக்காமல் இங்கும் அதி பனி வீழ்ச்சி இந்த வருடம். சித்தி ஏர்போர்ட் வரை காரில் வருவது பயம் என்பதால் தம்பி ட்ரெய்னில் வந்து எங்களை கூட்டிப் போவதாக பிளான் மாற்றப்பட்டது. மேட்ரோவும், ட்ரெயினுமாய் பயணம். அனுபவம் புதியதாக இருந்தது. இலவச நெட் வசதி செய்திருக்கிறார்கள் இரண்டுக்குள்ளும். சட்டென்று பிளாக் படிக்கலாமா என்று எழுந்த ஆசையை அடக்கிக்கொண்டு தம்பியோடு பேசியபடி வெளிப்புறத்தை ரசிக்க ஆரம்பித்தேன்.

ஸ்டேஷனில் சித்தி காரோடு காத்திருந்தார். வீட்டில் தங்கச்சியின் வரவேற்பு. அன்றிலிருந்து அவ்வப்போது பஸ்ஸில் எட்டிப் பார்க்க மட்டுமே நேரம். சித்தி கவனிப்பில் ‘என்னடி ரெண்டு நாள்லவே இப்டி குண்டாயிட்டே’ என்கிறார் ஸ்கைப்பில் கண்ணாளன். இரவு இரண்டு மணிக்குத் தூங்கி பகல் பனிரண்டு மணிக்கு எழுந்து செம பிஸியாக இருக்கிறேன். உங்கள் பதிவுகள் ஒழுங்காகப் படிக்கக் கூட முடியவில்லை. மன்னியுங்கள்.

டென்மார்க்குக்கு முதல் முதலாய் விண்டர் சமயம் வந்தாலும் சித்தி ஃப்ரெண்ட்ஸ் திட்டித் தீர்க்கிறார்கள். நார்வே ஸ்னோவை இங்கே கொண்டு வந்துவிட்டேனாம். வந்த அன்று இரவு பனிப்புயல் வேறு. இந்த ஊர் பனி ரொம்ப மோசம். எனக்கு ஒத்து வராமல் காய்ச்சல். தொண்டை வேறு கட்டிக்கொண்டு பேசவும் முடியவில்லை. சித்தி வீட்டைச் சுற்றி எப்படிக் குவிந்திருக்கிறது பாருங்கள்.

098 099

100 

102 103

தங்கச்சி எல்லார் கிட்டவும் என்னோட அக்கா வந்திருக்காங்க என்று சொல்லும்போது மருந்தில்லாமலே நடமாட முடிகிறது. அத்தனை மகிழ்வு அவருக்கு. சித்தப்பாவின் பேச்சு ஏதாவது ஒரு விஷயத்தில் எப்போதும் வந்து போகிறது. அவரில்லாத உணர்வை அழித்தும் போகிறது. முன்பு வரும் சமயம் பேசிய பழைய கதைகளெல்லாம் மறுபடி பேசுகிறோம். இம் முறை அம்மு, சதுரும் கேட்க ஆசைப்படுவதால். சித்தியின் டனிஷ் நண்பி வீட்டில்தான் கிறிஸ்துமஸ் விருந்து. எங்கள் உயிரையும் சேர்த்துக் கையில் பிடித்தபடி சித்தி காரில் அவர்கள் வீட்டுக்குக் கூட்டிச் சென்றார். அவர்களை முன்னரே சந்தித்திருந்தாலும் அதிகம் பேசியதில்லை. அந்நிய வீடு என்ற எண்ணமே இல்லாமல் பழகினார்கள். அவர்களுக்கும் அந்த உணர்வு வராதபடி நாங்களும் பழகியதாகச் சொல்லி சந்தோஷப்பட்டார்கள்.

ஒவொன்றிலும் நார்வே முறை என்ன என்று கேட்டுத் தெரிந்து கொண்டார்கள். டனிஷ் மக்கள் தொண்டைக்குள் உருளைக்கிழங்கை வைத்துக் கொண்டு பேசுவதாக நார்வே மக்களால் கிண்டல் செய்யப்படுவார்கள். அப்படி இருக்கும் அவர்கள் உச்சரிப்பு. அவர்கள் பேசியதில் எங்காவது ஓரிரு சொல்லைப் பொருத்திப் புரிந்து கொண்டேன். எதுவும் புரியாத இடத்தில் சும்மா சிரித்து வைத்தேன். இல்லை நீ புரிந்தே ஆக வேண்டும் என்று அவர்கள் அடம்பிடித்து பதிலை எதிர்பார்த்த சமயங்களில் சித்தி உதவிக்கு வந்தார். அன்பானவர்கள். சித்தி வழி நிறையவே அவர்கள் பற்றி அறிந்திருந்தாலும் நேரில் பழகியபோது அன்பு அதிகமானது.

117 சித்தியிடம் என்னைப் பற்றி அறிந்து வைத்திருந்ததால் கான்(Karen என்பதை இப்படித்தான் உச்சரிக்கிறார்கள்) எனக்குக் கொடுத்த க்ளாஸ். அம்முவுக்கு ப்ரின்சஸ், சதுருக்கு பென்குவின்.

 

 

என்னில் சித்தியின் சாயல் இருப்பதாக எல்லோரும் சொன்னார்கள். தம்பியின் சாயலில் அம்மாவின் அத்தனை சகோதரங்களதும் ஒரு ஆண்பிள்ளை இருப்பதை சித்தி சொன்னார். தங்கச்சியில் அக்காச்சியின் சாயல். உடனேயே ’அப்போ விஷால் யார் மாதிரிம்மா’ என்றார் தங்கச்சி. ‘அது யார் சித்தி விஷால்’ என்றேன் நான். முன்னரே உங்களுக்குச் சொன்னதாக நினைவு. ரஜியை விஷால் மாதிரி என்று சொல்லி வந்த தங்கச்சி இப்பொழுதெல்லாம் அவனை விஷால் என்றே சொல்கிறாராம். அவனும் கால் செய்யும்போது நான் விஷால் பேசறேன் என்றே சொல்கிறானாம். இதில் சிரிப்பு என்னவென்றால் தங்கச்சி மூலம் கான் குடும்பத்துக்கு விஜய், விஷால், சிம்பு, அசினைத் தெரிந்திருக்கிறது.

128 அவர்கள் வீட்டின் டனிஷ் பேசும் குருவி. பெயர் நினைவில்லை. துணையின்றி இருந்தது வருத்தமாக இருந்ததால் நான் படம் எடுக்கவில்லை. அம்மு எடுத்தார்.

 

 

 

127 gingerbread house பக்கத்தில் கான் வைத்திருந்த மெழுகுவத்திகளை நான் எடுத்த இந்தப் படம் தம்பிக்குப் பிடித்திருந்ததால் இதையும் சேர்த்திருக்கின்றேன்.

எல்லோருக்கும் கிறிஸ்துமஸ் நன்றாக அமைந்திருக்கும்.  அந்த மகிழ்வோடு இருக்கும் உங்களை அதிகம் தொல்லை செய்யாமல் மீதியை அடுத்த இடுகையாக எழுதலாமென்று நினைக்கிறேன். சரிதானே?

வர்ட்டா..

13 December, 2010

ரத்தத்துள் காதல்!! டம்டடடம்!!

ப்ரதாப்.. அந்த பாத்திரமாகவே அவர் மாறிவிட்டதால் எனக்கு அங்கே விவேக் ஓப்ராய் தெரியவில்லை.. பிரதாப் என்பதை விட ப்ரதாப் அவருக்கு பொருத்தமாக இருப்பதாகத் தோன்றியது.. அப்படி எழுதுவது தவறாகத் தெரிந்தாலும் ப்ரதாப் என்றே சொல்லிக் கொள்வோம். ப்ரதாப் ஜெயிலுக்கு வெளியே.. உள்ளே சூர்யா.. கண்கள் கூண்டுக்குள் அடைபட்ட புலியை நினைவுபடுத்தின.

’கனவு கண்டுக்கிட்டே இரு..’ 

’முடிஞ்சா நீ தூங்கு..’

இது ப்ரதாப்பும் சூர்யாவும் பேசிக் கொள்ளும் வசனம். ரசித்தேன். ஏன் ரசித்தேன் என்று நினைப்பீர்கள். ஆதலால் சொல்கிறேன். கொலைவெறியில் அவர்கள் பேசிக் கொண்டது இது. இதையே ஒரு ஆணும் பெண்ணும் பேசினால் காதல்வெறி ஆகிவிடும் இல்லையா?? உஸ்ஸ்ஸ்ஸ் சொல்லிக் கொள்ளுங்கள் உங்களுக்கு கொலைவெறி குறையும்.

’சூர்யா எனக்கு தெரியும் சூர்யா.. உனக்கு நான் முக்கியம் இல்லைல்ல.. இதோ.. இந்த சிமெண்டு, செங்கல்லு, மண்ணு.. இதானே முக்கியம்’ என்னைப் போலவே ஆதங்கத்தோடு கேட்கிறார் பிரியா மணி.

‘நான் அப்டி சொல்லையே’ சமாளிக்கிறார் சூர்யா என் கண்ணனைப் போலவே.

‘என்னைக்காவது என்னை பத்தி பேசி இருக்கியா.. என்னையும் கொஞ்சம் யோசிப்பா’ கெஞ்சலோடான கோவம்.

தெரிந்து கொண்டே கேட்பவளிடம் என்ன சொல்வது என்பதாய் சிரிப்போடு தன் மனதிருக்கும் இடம் பார்த்து சூர்யா சொல்வார்..

’இங்க.. எவ்ளோ இருக்கு தெரியுமா?’

’ம்ஹூம்..’ பிரியா மணி உதட்டை சுளிக்கிறார் என்னைப் போலவே.   பின் கேட்கிறார். ‘சொல்லு’ கண்களில்  ஆர்வத்தோடு.  அதை விட ஆர்வம் என் கண்களிலும் இருக்கும்.

’மை கண்மணி..’ (இப்படித்தான் எனக்கு கேட்டது) சூர்யா ஆரம்பிக்க ஃபோன் ஒலிக்கிறது. என் கண்ணனுக்குப் போலவே. இப்படித்தான் எங்களுக்குள்ளும் ஆகிப் போகும். அவன் சொல்ல ஆரம்பிக்கும்போது ஏதாவது ஒரு தடை வந்துவிடும். கல்லும், மண்ணும், சிமெண்டும் வேண்டுமானால் வேறாக இருக்கலாம். ஆனால் நான் கேட்பதும் அவன் மழுப்புவதும் என்னமோ அப்படியே காட்சியாகி இருந்தது. ரத்த சரித்திரத்துக்குள் என் காதலை பார்த்து சொக்கிப் போய் இருந்துவிட்டேன். மறுபடி உஸ்ஸ்ஸ்ஸ் சொல்லிக் கொள்ளுங்கள்.  உங்களுக்கு மறுபடி கொலைவெறி குறையும்.

k

ஜெயிலுக்குள் வரும் சண்டைக்காட்சி.. சூர்யாவின் சிக்ஸ் பேக் உடலுக்கு பொருத்தமாக இருந்தது. தைரியமாக சட்டை பற்றி சட்டை செய்யாமல் சண்டை போடலாம் சூர்யா.

நினைத்ததை முடித்து வண்டியை ஓட்டியபடி ஜெயிலுக்குத் திரும்பி வரும் சூர்யா.. முதலில் ப்ரதாப்பை தப்ப விட்டுவிட்டு வரும் சூர்யாவுக்கு நேர் எதிர். கோபம், சந்தோஷம், வருத்தம், ஆற்றாமை என கலவையாய் ஒரு அபார நடிப்பு.. ஹாட்ஸ் ஆஃப் டூ யூ சூர்யா..

அதே ஜெயிலுக்குள் கட்சி ஆள் சூர்யாவை சந்திக்க வருகிறார்.. ஃபேன் சுற்றும் சத்தம் மட்டும் கேட்கிறது அந்த நிசப்தத்தில்.. இப்படியாகச் சில காட்சிகளும் பின்னணியும் பிடித்திருந்தது.

ஒன்றிரண்டு தவிர்த்து மீதி காட்சிகள் ஸ்லோமோஷனில் போகும்போதெல்லாம் சீக்கிரம் போங்களேன் என்று பிடித்துத் தள்ளிவிட வேண்டும்போல் இருந்தது.

இசையிலேயே ரத்தம் தெறிக்கிறது. ஒரு Hardrock concert கேட்டதுபோல், சண்டைக்காட்சிகளில் பார்த்ததுபோல் இருந்தது. பின்னணியும் மிரட்டுகிறது. பாடல்கள்.. பயந்துவிட்டேன் கேட்டு.. ஆனால் இந்த ’துணிஞ்சு வெட்டுவேன்..’ மட்டும் எனக்கு பிடித்து விட்டது.

’மரணம் துரத்துது.. மரணம் துரத்துது..

கனவில் கூட பயத்தைக் கொடுக்கும் மரணம் துரத்துது..

வேட்டை நடக்குது.. வேட்டை நடக்குது..

உயிரைப் பறிக்கும் உயிரைப் பறிக்கும் வேட்டை நடக்குது..

டம்டடடம் டம்டடடம் டம்டடடம் வெறியாட்டம்

டம்டடடம் டம்டடடம் டம்டடடம்  டடம்டம்’

கண்முன்னே ரத்தசரித்திரத்தைப் பார்த்த ஒரு உணர்வை இந்தப் பாடல் தருகிறதென்னவோ உண்மைதான்.

குழந்தையில் கொண்டு வந்து முடித்த விதம்.. எல்லாவற்றையும் எங்கள் ஊகத்துக்கே விட்டு விட்டது. இல்லை இதை யாராவது தொடர்ந்து பார்ட் டூவாக எடுக்க ஏதுவாய் அப்படி முடித்தார்களா தெரியவைல்லை. ஆனால் தைரியமாக பார்ட் டூ எடுக்கலாம். நான் பார்ப்பேன். ஏனென்றால் எனக்கு பொறுமை ஜாஸ்தியாம். ஊரில் சொல்லிக் கொல்கிறார்கள். உங்கள் கொலைவெறியை மனதில் வைத்து ‘ல்’ சரியாகத்தான் டைப்பியுள்ளேன்.

வர்ட்டா..

09 December, 2010

பனியில கண்டம்!!

ஒரே நாளில் எத்த்த்தனை கொலை முயற்சி.. உஸ்ஸ்ஸ்.. ஒரு தடவை வீட்டை விட்டு வெளியே சென்றால் திரும்பி மீண்டும் வீட்டுக்குள் வருவேன் என்பதற்கு எந்த காரண்டியும் கிடையாது. தினமும் காலையில் ஆஃபீஸ் போகலாம்னு வண்டிய ஸ்டார்ட் செய்து ரிவர்ஸ் பண்ணா சர்ரென்று வழுக்கிக் கொண்டுபோகிறது. கம்பி வேலி மட்டும் இல்லாவிட்டால் நான் காலி. தப்பிச்சேண்டா சாமியென்று நினைப்பதற்குள் தண்ணி போட்ட ஆசாமியாட்டம் வண்டி சாமியாடும் நேர் ரோட்டிலேயே. அடிக்கடி வண்டி s எழுதியபடி போய்க்கொண்டிருக்கும்.

ரவுண்ட் அபவுட், சாலை வளைவுகள், திருப்பங்களில் எனக்காகக் காத்திருக்கும் அடுத்த கண்டம். பின்னாடி வரும் வண்டிகள் மட்டும் கவனமாக வராவிட்டால் நான் திருப்பும் வழி போகாது தன் வழியில் திரும்பிச் சுழன்று ஒரு c போட்டுத் திரும்பி நிற்கும் என் வண்டி அங்கேயே டமால்.

அதிலும் தப்பி இதயம் ஒரு சீராக இயங்க ஆரம்பிக்கும்போதுதான் கவனிப்பேன். எவண்டா இங்க இருந்த ரோட்டை ஆட்டைய போட்டதுன்னு. மேகம் அப்படியே தரை இறங்கி தேவலோக எஃபெக்டில் இருக்கும். புகை மூட்டத்தின் இடையே வாகனங்களின் லைட் வெளிச்சம் மிக அருகில் வந்ததும் தான் தெரியும். இல்லையென்றால் திடீர் கடும் பனிப் பொழிவால் முன்னே வெள்ளைத் திரை போட்டதுபோல் இருக்கும். இதில் சில பிரகஸ்பதிகள் வண்டியில் பல்ப் எரியாதது தெரியாமலே போய்க்கொண்டிருப்பார்கள். ஹெட்லைட்டை போட்டுவிட்டு எதிரே வரும் வாகனங்களில் இருந்தும், அடிக்கடி லைட்டாக பிரேக் அழுத்தி பின்னே வரும் வாகனங்களில் இருந்தும் இங்க ஒரு வாகனம் போய்க்கொண்டு இருக்கிறது பாத்து வாங்க சாமிகளா என்று சிக்னல் கொடுத்தபடி தப்பித்துக் கொள்ள வேண்டும். இதுவும் ஒரு கண்டம் என்று உங்களுக்குப் புரிந்திருக்கும்.

ஒரு வழியாய் ஃபர்ஸ்ட் கியரில் உருட்டியபடியே உயிரைக் கையில் பிடித்துக் கொண்டு ஆஃபீஸ் வந்து சேர்வதற்குள்.. அதற்கு முன் இங்கே இந்த இடுகையின் முதல் வரியை காப்பி பேஸ்டிக்கறேன்.. ஒரே நாளில் எத்த்த்தனை கொலை முயற்சி.. உஸ்ஸ்ஸ்.. இயற்கைக்கு என் மேல் ஏன்தான் இத்த்த்தனை கோவமோ.. என் கண்ணாளன் பொண்டாட்டி பாக்கியம் ஸ்ட்ராங்கா இருக்கக்கொண்டு நான் தப்பித்தேன்.. இல்லையென்றால் ஏதோ ஒரு வின்டர் சீசனில் எனக்கான சங்கு எப்போதோ முழங்கி இருக்கும்.

இந்த ஸ்னோ மீது டயர் போகும்போது ஒரு சத்தம் வரும் பாருங்கள். ஆங்கிலப் படங்களில் ஆழ்கடலில் போகும் கப்பலின் அடித்தளத்திலோ, இல்லை நீர்மூழ்கிக் கப்பலிலோ போவதுபோல் சீன் வந்தால் அங்கே ஒரு பின்னணி இசை குடுப்பார்களே.. இனிமேல் கவனித்துக் கேளுங்கள்.. அப்படி இருக்கும் அந்தச் சத்தம். உறை பனியில் டயர்கள் வழுக்கிச் செல்லும்போது அடி வயிற்றுக் கிலியோடு கேட்கும் கரகரவென்று ஒரு சத்தம். அம்முவே சொல்வார்.. ’அம்மா இந்த சத்தம் எனக்குப் பிடிக்கிறதே இல்லம்மா’ன்னு.

பசங்க ஸ்விம்மிங், கராத்தே, ஐஸ் ஸ்கேட்டிங் போன்றவற்றுக்கு விடுமுறை விட்டுவிடுவதால் கடவுளுக்கு, குறிப்பாக என் பிள்ளையாரப்பாவுக்கு நிம்மதி. இல்லையென்றால் வீட்டிலிருந்து கிளம்பி, மீண்டும் திரும்பி வருவதற்குள் என் வேண்டுதல் கேட்டு என்னைப் பாதுகாப்பதிலேயே அவர்கள் உஸ்ஸ்ஸ்ஸ் என்பார்கள்.

ஐஸ் ஸ்கேட்டிங்கில் விண்டர் ஷோ.. என்ன ஷோ வைத்தென்ன.. எங்கும் அனுமதி இலவசம் இல்லை. ஒவொரு பிரிவாக அவர்கள் பழகியதை செய்து காட்டினார்கள். இசையோடு உறை பனியை சர்ரென்று கிழித்துக் கொண்டு போகும் கால்களும், அவர்களின் பாலன்ஸ் செய்யும் லாவகமும், நிரை மாறி சற்று முன்னேயும் பின்னேயுமாய் சென்று விட்டு, பழக்குனர்களின் உதவியுடன் மீண்டும் நிரையாக வழுக்கிச் செல்லும் வாண்டுகளைப் பார்க்கும்போது மனம் உறை குளிரிலும் குளிர்ந்துதான் போனது. தொப்பென்று ஆங்காங்கே சிலர் விழுந்தபோது.. திட்டாதிங்க சித்ரா.. உங்க நினைவு வந்து போனது.

IMG_8700 IMG_8713

Taekwondo என்ற ஒரு வகையான martial art கத்துக்கறாங்க பசங்க. அதைப் பற்றிய மேலதிக விபரம் தெரியணும்னா இங்கே கிளிக்குங்கள். அநேகமாக இந்த வருஷத்தோடு முழுக்குப் போடப்படும் நிலையில் உள்ளது. இந்த தடவை மஞ்சல் பெல்ட்டில் பச்சை கோடு கிடைத்துள்ளது. அடுத்து பச்சை பெல்ட். சதுருக்கு இரண்டு நாளும் ஃபுட்பால் பிராக்டிஸ் இருப்பதாலும், அம்மணி தனியாக போவதை விரும்பாததாலும் இந்த முடிவு, அவர்கள் முடிவு. Grading முடிந்து பெல்ட் வழங்கும் நிகழ்வுக்கு போன பொழுது அவர்களின் கட்டுப்பாடு மலைப்பைத் தந்தது இம் முறையும். ஒற்றைச் சொல்லில் தட் தட் என்று குதிக்கும் கால்கள் அடுத்த கட்டளை வந்ததும் குண்டூசி விழுந்தால் கேட்கும் அளவில் ஒரே நேரத்தில் அமைதி காத்தன. அத்தனை குரல்களும் ஒரு சேர பயிற்சி முடிவில் ‘ஹே’ என்று சொல்லும்போது எங்கோ ஒரு கீச்சுக் குரல் மட்டும் சற்றுத் தாமதமாக கேட்டபோது சிரிப்பில் அரங்கம் அதிர்ந்தது. ஆனால் அவர்கள் அடுத்த நொடி அடுத்த மான்ஸ்டர் செய்யத் தயாராயிருந்தார்கள்.

IMG_8622 IMG_8623

--

//சில நாட்களாக என் உயிர்த் தோழி ஒருத்திக்கு வாழ்க்கை சோதனையாகவே உள்ளது. மனது எப்போதும் அவளையே நினைத்துத் தவித்து, துடித்துக் கொண்டிருப்பதால் அதிகமாக பதிவுலகுக்குள் வர முடியவைல்லை. குழந்தைகளுக்காக எவளவோ பொறுத்துப் போய்க் கொண்டிருக்கும் அவளுக்கு எல்லா வகையிலும் என் ஆறுதலை, உறுதுணையை கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்/றோம். என்னவருக்கும் அவளை நன்கு தெரியுமென்பதால் சிரித்துக் கொண்டிருக்கும் அவள் முகத்தின் பின்னே இத்தனை சோக ரேகைகளா என்று ஆடிப்போய்விட்டார். எத்துணை அற்புதமான ஒரு ஜீவன் அவள். எல்லோருக்குமாகவும் பொறுத்துப் போகிறாள். அம்மாவோடு அப்பாவும் பிள்ளைகளுக்கு வேண்டும் என்பதற்காக தைரியத்தை அடக்கி வைத்து, கோழையாக அல்ல.. அம்மாவாக வாழ்கிறாள். உன் கண்ணீருக்கு தகுதியான ஒருத்தர் இல்லை அவர் என்று சொல்லி இருக்கிறேன். அவளுக்கும் சேர்த்து நான் அழுது கொண்டிருக்கிறேன். அவளின் பொறுமையை பொசுக்கும்படியான ஒரு நிலை அவளுக்கு உருவாகாமல் இருக்கட்டும். பிள்ளையார் துணையிருப்பார்..//

01 December, 2010

என்ன செய்வேன் நான்??

என்னை அழ வைக்கவென்றே எல்லோரும் என்னோடு பழகுவது போதாதென்று திரைப்படங்களை வேறு என்னை அழ வைக்கவென்றே எடுக்கிறாங்க போல. என்ன செய்வேன் நான்??

மைனா.. என்ன சொல்ல.. நினைவில் சிறகடித்துக் கொண்டே இருக்கிறது.. அந்த எளிமை, யதார்த்தமான நடிப்பு, நம்ப முடியாத ஆனால் சாத்தியமானதோ என்று நினைக்க வைக்கும் கதை.. சுருளி, மைனா, ஏட்டு, இன்ஸ்பெக்டர் என மனதில் நின்ற பாத்திரங்கள்.. பஸ் விழும் காட்சியும், கடைசி நேர காட்சிகளும் கொஞ்சம் அதிகமென்று நினைக்கத் தோன்றினாலும், இன்ஸ்பெக்டர் எடுத்த முடிவினால் எங்கோ ஒரு ஆறுதல் வரத்தான் செய்கிறது.

இத்தோடு விட்டிருக்கலாம் நான். தெரிந்தே பார்த்தேன் நந்தலாலா..

சிறுவனை அடிக்க முடியாமல் அழுதபடி போய்ப் போய்த் திரும்பி வரும் மிஷ்கினைப் போல கண்ணீரும் கண்ணை நிறைத்து நிறைத்து காய்ந்து கொண்டிருந்தது. தொண்டை அடைத்து, மனதைப் பிசைந்த வலி தலைவலியாய் மாறியும் தொடர்ந்து படத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அல்லது பார்க்காமல் இருக்க முடியாமல் கட்டுப்பட்டிருந்தேன். அம்மாவை மிஷ்கின் பார்த்த கணம்.. இருந்த அமைதியை குலைத்தபடி கேட்டதே ஒரு குரல்..

’தாலாட்டுக் கேட்க நானும் எத்தனை நாள் காத்திருந்தேன்..’

அதன் பின் பொல பொலவென்று நில்லாது ஓடியது கண்களில் அருவி.. இங்கே என் வழக்கம் போல் ஆவ்வ்வ் என்று என்னால் இப்போது சொல்ல முடியவில்லை.. அத்தனை பாரம் மனதில்.. அப்படியே உணர்வைக் குழைத்து குரலில் கொடுக்கும்படி இசை தெய்வத்தை படைத்த தெய்வத்துக்குக் கோடி நன்றி.. இப்போதும் தென்பாண்டி சீமையிலே அவர் குரலில் கேட்கும்போது என்னை அறியாது தொண்டைக்குள் எதுவோ சிக்கிக் கொள்ளும் ஒரு உணர்வு எனக்கு வரும். அதன் பின் இன்று இந்த வரியின் தாக்கம்.. இனி மனதை விட்டுப் போகுமா தெரியவில்லை..  மிஷ்கின் அம்மாவைத் தூக்கிக் கொண்டு போகத் தொடங்கியபோது பாடல் தொடர்ந்தாலும் இன்னமும் அந்த ஒற்றை வரி மட்டும் காதுக்குள் கேட்பதாய் ஒரு உணர்வு..

என் அம்மாவோட தூரத்து உறவில் ஒருத்தர் புத்திசுவாதீனம் இல்லாதவர். அவருடைய அம்மாதான் அத்தனையும் செய்து பார்த்துக் கொள்வார்.  எங்கள் ஊர் கோயில் திருவிழாவுக்கு தவறாமல் கூட்டி வருவார். நாங்கள் போய்ப் பார்க்கும்போது ஒரு தடவை பக்கத்தில் இருக்கச் சொல்லி என் கையைப் பிடித்துக் காட்டி எதுவோ கேட்டார் அவர் அம்மாவிடம்.  சட்டென்று பறித்துக் கொண்டு என் அம்மா பின்னே சென்று ஒளிந்து கொண்டேன். பின்னர் என்னை சமாதானம் செய்து கையை பிடிக்க விடும்வரை அவர் முகத்தில் அத்தனை கவலை, அப்படியே அங்கங்கே மிஷ்கின் முகத்தில் தெரிந்தது போல. டீ, காஃபி பொடி கண்டால் எடுத்து அப்படியே சாப்பிட்டு விடுவார். ஒரு குழந்தையை அதட்டுவது போல அவர் அம்மா அதட்டி பறித்து வைத்தது இப்போதும் நினைவிருக்கு. ஒரு தடவை திருவிழாவுக்கு அவர்கள் வராத காரணம் கேட்டபோது அம்மா சொன்னார்.. ‘அவருக்கு தண்ணி எடுத்து குடிக்க தெரியாதில்லையா.. வீட்ல அம்மா இல்லையாம்.. தாகமா இருந்திருக்கு போல.. வழக்கம் போல கிணத்தை எட்டிப் பாத்துட்டு இருந்திருக்கார்.. அப்டியே உள்ள விழுந்திட்டாராம்’ அவர் அம்மா இப்போது இருக்கிறாரா என்று தெரியவில்லை.

சிறுவன் ஸ்னிக்தாவை அம்மாவாக்கி முத்தமாய் கொடுக்கும்போது.. எப்படி சொல்வதென்று தெரியவில்லை.. சந்தோஷம் வருவதற்குப் பதிலாக மீண்டும் அழத்தான் முடிந்தது என்னால்..

காமரா இஷ்டத்துக்குக் கவிதை வடித்திருக்கிறது. ஒற்றைத் தெரு.. பச்சை வயல்.. சோவென்ற மழை.. எல்லாம் பழசுதான்.. அத்தனை அழகாய், புதுமையாய் எடுத்த விதம்.. படம் பாருங்கள்.. புரியும்.

மனநிலை சரி இல்லாதவர் போடப் போகும் சண்டை எப்படி இருக்குமோ என்று ஒரு பயத்தோடு இருக்கும்போது, அப்படியே எங்கள் மனதில் இருக்கும் பதட்டம், எதிர்பார்ப்பு புரிந்து இசைஞானி ஒரு பின்னணி கொடுத்திருப்பார்.. கேளுங்கள்.. தெய்வம்டா.. படத்தோடு முழு நேரமும் புலனைப் பிணைத்துப் போட்டு வைத்ததில் பெரும்பங்கு இளையராஜா என்ற இசை தேவனுடையது.

குளிர்க் கண்ணாடியை சிறுவனிடம் வாங்கிப் போட்டு விட்டு ’அய்யோ ராத்ரி ஆய்டிச்சு’ என்று மிஷ்கின் சொல்லும்போதும், குடிசையில் இருந்து இளநீரோடு எட்டிப் பார்க்கும்போது தப்பி ஓடி விட்டானோ சிறுவன் என்று நான் நினைக்க தள்ளி நின்று பார்க்கும் சிறுவனைக் காட்டி அப்படியே சைக்கிளோடு தோட்டக்காரன் காமராவுக்குள் வரும்போதும், சட்டென்று பியர் பாட்டிலால் இளைஞன் தலையில் மிஷ்கின் அடிக்கும்போதும் இயல்பாய் சிரிப்பு வருகின்றது இதம்.

உங்கள் எல்லாருக்கும் மிஷ்கின் வழியில் நானும் கொடுக்கிறேன். பத்திரமாய் வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.

stein

இன்னைக்கும் வர்ட்டா சொல்ல மனசு வர்லை..