முத்தம்ம்ம்ம்மா..

தூறல் மழை

உன் அருகில் நான்

நம்மைச் சுமந்த கார்

தெரு சேர்ந்த நீரை மெதுவே கிழித்தபடி

அழகு பேச்சு சிரிப்பென்ற உன்

மும்முனைத் தாக்குதலில்

மோக முளைவிட்டது

உன்னை முத்தமிடும் ஆசை

இதழாயுதத்தை இயக்கிவிட்டேன்

கன்னத்தில் தொடங்கி

காது கழுத்து மூக்கு நெற்றி

தாடை தொட்டு தலை திருப்பி

உதடு வரை ஜெயித்தேன்

என் முத்தச் சத்தங்கள் வெளிக்கேளாமல்

கண்ணாடியில் சடசடத்தது

பெருமழை

இதழ்கள் விழி மறைத்தபோது மட்டும்

செல்லமாய் விலக்கி வைத்தாய்

மூர்க்கமானேன்

வலம் ஒடித்து மரத்தின் கீழ்

காருக்கு அடைக்கலம் கொடுத்தாய்

பொறுமை உடைத்து

முத்தப்போரில் நீ என் எதிராளியானாய்

ஆயுதங்கள் பலவாயின

சிலிர்த்துப் போய் தன் பங்குக்கு

சிலிர் நீரைக் கொட்டி வெட்கியது

மழை நின்ற பின்னும்

பெருமரம்.